- Nie wiem.- odpowiedziała.
- Jak to nie wiesz?- wstał zdziwiony i spojrzał na nią.
- Po prostu. Nie wiem.
- Dlaczego?- spytał się smutny.
- Nie zadawaj durnych pytań. Tak już jest, nie ma żadnego ,,dlaczego''.
Nie ma żadnego ,,ale''.
- Jak możesz tego nie wiedzieć?!
- Po prostu. Tak jak ty nie wiesz, czy chcesz zostać, czy odejść. Po
prostu tego nie wiem!
- Skąd to wiesz?- zmierzył ją czujnym wzrokiem.
- Wiem, co?
- Że zastanawiam się nad opcjami.
- Czuję to. Widzę. Po to mam oczy i serce.- odpowiedziała. I wyszła, aby
nie zobaczył powstrzymywanych przez nią łez.
Czasami widzimy więcej, niż
wszystkim się wydaje. Czujemy więcej, niż inni by chcieli. Ale nie ukazujemy im
tego, przecież nie chcemy, aby widzieli nasze słabości. Słabość to przecież
cecha ludzi mądrych, bo wiedzą oni, jakie złe i okrutne potrafi być życie. A
przecież my nie chcemy odstawać od innych, wyróżniać się. Więc udajemy głupich, aż naprawdę
stajemy się tacy- obojętni na wszystko.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz